ประเด็นสำคัญ
- การเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างเข้มแข็งของประเทศไทยในทศวรรษที่ผ่านมา ทำให้ไทยเลื่อนอันดับจากประเทศที่มีรายได้ปานกลางเป็นประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับสูง การเติบโตทางเศรษฐกิจนี่ส่งผลให้ความยากจนลดลงทั่วทั้งประเทศ การเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาปรับปรุงการเข้าถึงบริการสาธารณะที่มีคุณภาพก็ยังคงกระจุกตัวอยู่แต่ในกรุงเทพฯ และบริเวณภาคกลางเท่านั้น ซึ่งยังคงไม่พอเพียงในภาคอื่นๆ เช่น ภาคเหนือและภาคอีสาน และก่อให้เกิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์อย่างไม่เท่าเทียม การแก้ปัญหาดังกล่าวจะเป็นก้าวสำคัญในการพัฒนาประเทศสู่การเป็นประเทศที่มีรายได้สูง
- ในขณะนี้ งบประมาณใช้จ่ายของรัฐของไทยร้อยละ 72 ได้รับการจัดสรรให้กับกรุงเทพฯ ซึ่งมีประชากรร้อยละ 17 ของประเทศ และผลิตจีดีพีร้อยละ 26 ในทางตรงกันข้าม ภาคอีสานซึ่งมีประชากรร้อยละ 34 กลับได้รับงบประมาณร้อยละ 6
มองในระยะยาว ประเทศไทยสามารถพัฒนาปรับปรุงประสิทธิภา - มองในระยะยาว ประเทศไทยสามารถพัฒนาปรับปรุงประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการใช้จ่ายงบประมาณรัฐเพื่อช่วยลดความเหลื่อมล้ำในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และลดความไม่เท่าเทียมระหว่างภูมิภาคได้ นโยบายงบประมาณของประเทศไทยสามารถปรับเปลี่ยนไปให้ความสำคัญกับพื้นที่ที่มีบริการสาธารณะที่ไม่พอเพียง เพื่อยกระดับการบริการให้มีมาตรฐานใกล้เคียงกับกรุงเทพฯ ได้
- อีกประเด็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับประเทศไทยคือ การสร้างกรอบการทำงานด้านการคลังระหว่างรัฐบาลในระดับต่างๆ ที่เหมาะสม เพื่อสนับสนุนให้การบริการสาธารณะทั่วทั้งประเทศ เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพและสามารถตรวจสอบได้มากขึ้นระบบการติดตามและประเมินผลที่มีอยู่ในปัจจุบันสามารถที่จะปรับปรุงพัฒนาเพื่อเสนอข้อมูลที่จำเป็นสำหรับการติดตามจากส่วนกลาง ตลอดจนสร้างการมีส่วนร่วมและการสามารถตรวจสอบได้ในระดับท้องถิ่น ซึ่งอาจหมายถึงการพัฒนามาตรฐานขั้นต่ำของการให้บริการสาธารณะในระดับประเทศ และการจัดพิมพ์รายงานประจำปีสำหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นโดยพิจารณาจากมาตรฐานดังกล่าว และควรพิจารณากำหนดให้มีตัวชี้วัดผลการดำเนินงาน (สำหรับการให้บริการและการเงินการคลัง) เป็นเงื่อนไขสำคัญสำหรับการเบิกจ่ายงบประมาณ
