Czuję się zaszczycona, że mogę otworzyć dzisiejszą konferencję. Pragnę serdecznie powitać szanownych prelegentów i uczestników. Temat emisji, a mówiąc szerzej temat zanieczyszczenia powietrza, jest obecnie przedmiotem gorących dyskusji na całym świecie, również i w Polsce. Mówiąc o emisjach mamy na myśli nie tylko emisje przemysłowe czy też emisje dwutlenku węgla, ale także zanieczyszczenia generowane przez transport oraz gospodarstwa domowe. Są to zanieczyszczenia o silnie rozproszonych źródłach i trudno jest na nie wpłynąć mocą decyzji programowych czy systemowych, ponieważ najczęściej wymagają zmiany przyzwyczajeń i wzorców zachowań.
Chciałabym szczerze pogratulować wszystkim, którzy przyczynili się do zakończenia prac nad nowym Narodowym Programem Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej. Ten obszerny i szczegółowy dokument stanowi doskonały punkt wyjścia do dalszych rozważań i dyskusji, czego początkiem, mam nadzieję, będzie ta konferencja. Chcę podziękować panu Zbigniewowi Kamieńskiemu wraz z zespołem za profesjonalną i owocną współpracę z Bankiem Światowym. Praca z tak wymagającym klientem jak Polska to dla nas źródło ogromnej wiedzy i doświadczenia.
Dzisiaj Polska jest w szczególnym momencie. Nowy rząd stawia sobie za cel osiągnięcie dynamicznego wzrostu gospodarczego zapewniającego korzyści wszystkim obywatelom. Często, aby można było zaplanować i skutecznie wdrożyć zmiany programowe, potrzeba przeprowadzić ocenę skutków przyszłych działań. Powodzenie reform zależy od właściwego ustawienia parametrów (diabeł tkwi w szczegółach), a to da się przetestować przy pomocy specjalistycznych narzędzi.
Działania, o których tutaj rozmawiamy - częściowo finansowane ze środków grantu Banku Światowego - są jednym z kroków przybliżających nas do tego celu. Jesteśmy przekonani, że nasz grant przyczyni się do dalszego wzmacniania struktur polskiej administracji publicznej. W Polsce wciąż istnieje potrzeba rozwoju kompetencji i potencjału instytucjonalnego w zakresie systematycznych ocen oddziaływania polityk gospodarczych i sektorowych pod względem ekonomicznym, fiskalnym i dystrybucyjnym. Wzmacniając ten potencjał pomagamy w podejmowaniu w pełni świadomych i opartych na faktach decyzji w świecie coraz bardziej złożonych i skomplikowanych zależności politycznych, gospodarczych i społecznych.
Jesteśmy dumni, że Bank Światowy w ostatnich latach dał się poznać jako kompetentne i niezależne źródło wiedzy na temat przeciwdziałania zmianom klimatu. Nasze zaangażowanie w tym zakresie rozpoczęło się w 2009 roku od analizy zagadnień związanych z gospodarką niskoemisyjną, zwieńczoną wydanym w 2011 roku raportem „Transformacja w kierunku gospodarki niskoemisyjnej w Polsce”. Było to pierwsze opracowanie Banku Światowego poświęcone łagodzeniu skutków zmian klimatu pisane z perspektywy makroekonomii, gdzie koszty inwestycyjne i opcje technologiczne były tylko jednym z elementów analizy i rekomendacji co do kierunków polityki.
Od momentu publikacji raportu wypływające z niego refleksje i wnioski były szeroko dyskutowane. Zainteresowane były nim też inne europejskie kraje (Litwa, Łotwa, Słowacja, Czechy, Rumunia, Macedonia, Estonia). Na bazie wspomnianego raportu w 2011 r. Bank Światowy udzielił Polsce pożyczki na cele rozwojowe. W ramach dalszych działań zorganizowano pomoc techniczną, czyli prace nad ekonomicznym modelowaniem polityk klimatyczno-energetycznych, budując potężną koalicję skupiającą szereg ministerstw oraz KOBIZE (Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami) - przedstawiciele tych instytucji są dziś tu z nami.
Działania, o których dzisiaj rozmawiamy, dla każdego kraju i rządu są nowatorskie i awangardowe. Dlatego ten projekt jest dla Polski doskonałą okazją do zajęcia wiodącej pozycji w polityce niskoemisyjnej, a także do podzielenia się cennym doświadczeniem z innymi krajami, w tym z nowymi członkami Unii Europejskiej, którzy borykają się z podobnymi dylematami w dziedzinie polityki klimatycznej i energetycznej.
