Монгол Улсын хүн амын бараг 30%-ийг 14-өөс доош насныхан, 12%-ийг 5 нас хүрээгүй хүүхдүүд эзэлж байна. Бага насны хүүхдийн тоо өндөр учраас суурь боловсролыг бүх хүүхдэд эзэмшүүлэх асуудал чухал байсны дагуу энэхүү зорилтыг амжилттай хэрэгжүүлсэн бөгөөд харин одоо бага болон дунд боловсролын чанарыг сайжруулах тал дээр анхаарч байна. Байгалийн баялагаа удирдах, хот руу шилжих хөдөлгөөнийг зохицуулах, эдийн засгийн тэнцвэргүй байдлаас гарах зэрэг хурдацтай өөрчлөлт болоод шинэ тутам тулгарч буй асуудлыг шийдэхийн тулд юуны түрүүнд ирээдүй хойч үеийнхний хөгжлийг илүүтэй чухалчилж байна.
1990-ээд оны зах зээлийн эдийн засагт шилжсэнээс хойш сургуульд хамрагдалт нэмэгдсэн: бага дунд боловсролын хамрагдалтын цэвэр жин улсын хэмжээнд 90% ба 82%-тай байгаа нь бусад дунд орлоготой орнуудтай ойрхон байна. 2008 оноос сургуульд орох насыг 8 нас байсныг 6 нас болгож, мөн дунд боловсрол эзэмших хугацааг 10 жил байсныг 12 жил болгон сунгасан байна. 2020 он гэхэд 12 жилээ бүрэн дүүргэсэн эхний сурагчид төгсөх юм.
Харин Монгол Улсын төрийн хувьд бага, дунд боловсролын сургалтын чанар тэргүүлэх асуудал юм. Дэлхийн Банкны судалгаанаас харахад, багш бэлтгэх тогтолцооны чанар тун хангалтгүй байна гэдэг нь харагдсан. Мөн сургалт бодитой явагдаж буй хугацаа харьцангуй бага байгаа нь ажиглагдсан байна.