វ៉ាស៊ីនតោន ថ្ងៃទី២៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ — ធនាគារពិភពលោកនិយាយនៅថ្ងៃចន្ទនេះថា ការងើបឡើងវិញនៃសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និង ប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកបានបន្ទុចបង្អាក់ដោយការរាលដាលវីរុសបំប្លែងប្រភេទដែលតា (Delta variant) នៃជំងឺកូវីដ១៩ ដែលកាន់តែអូសបន្លាយនូវការលំបាករបស់បណ្តាក្រុមហ៊ុន និង របស់គ្រួសារ ដែលស្ថានភាពនេះបានពន្យឺតល្បឿននៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើឱ្យវិសមភាពកាន់តែកើនឡើងថែមទៀត នៅក្នុងរយៈពេលវែងទៅថ្ងៃខាងមុខ។
នៅក្នុងរបាយការណ៍បច្ចុប្បន្នភាពសេដ្ឋកិច្ចចុងក្រោយឈ្មោះ East Asia and Pacific Fall 2021 Economic Update ធនាគារពិភពលោកបានឱ្យដឹងថា សកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចបានធ្លាក់ចុះនៅក្នងត្រីមាសទី២នៃឆ្នាំ២០២១ ហើយតាមរយៈនេះ ការព្យាករសេដ្ឋកិច្ចពីមុនមកក៏ត្រូវបានកែសម្រួលទម្លាក់កម្រិតផងដែរសម្រាប់ប្រទេសភាគច្រើននៅទូទាំងតំបន់នេះ។ ខណៈដែលប្រទេសចិនទំនងជានឹងសម្រេចបានកំណើនសេដ្ឋកិច្ច ៨,៥% តាមការរំពឹងទុកកន្លងមក ផ្នែកនៅសេសសល់ក្នុងតំបន់ត្រូវបានព្យាករថានឹងសម្រេចបានកំណើតតែ ២,៥% តែប៉ុណ្ណោះ គឺទាបជាងក្នុងកម្រិតជិត ២% ធៀបទៅនឹងការព្យាករណ៍ទុកនៅក្នុងការធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពកាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០២១។ អត្រាមានការងារធ្វើ និងការចូលរួមរបស់កម្លាំងពលកម្មមានការធ្លាក់ចុះ ហើយអាស្រ័យហេតុនេះ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២១ ប្រជាជនជាង ២៤លាននាក់នឹងមិនអាចគេចផុតពីការធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុងភាពក្រីក្រទេ។
លោកស្រី ម៉ានូអែឡា ហ្វេរ៉ូ (Manuela Ferro) អនុប្រធាធនាគារពិភពលោកសម្រាប់តំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក មានប្រសាសន៍ថា៖ “ដំណើររងើបឡើងវិញនៃសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វ៊ីក កំពុងរងការរុញច្រានឲ្យថយក្រោយវិញ។ កាលនៅឆ្នាំ២០២០ ក្នុងគ្រាដែលតំបន់ដទៃលើពិភពលោកកំពុងតែត្រដរទប់ទល់ការរាលដាលជំងឺកូវីដ១៩ តំបន់អាស៊ីបូព៌ានិងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកមានជោគជ័យនៅក្នុងការឃុំគ្រងជំងឺកូវីដ១៩កុំឱ្យរាលដាលខ្លាំង។ ផ្ទុយទៅវិញនៅក្នុងឆ្នាំ២០២១ តំបន់នេះមានករណីរឆ្លងជំងឺកូវិដ១៩កើនឡើងច្រើន ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យ្ឲក្តីសង្ឃឹមអំពីកំណើនសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយតំបន់នេះធ្លាប់ក្រោកឡើងចេញពីវិបត្តិមុនៗកាន់តែរឹងមាំលើសដើមផង ហើយលើកនេះពិតជាអាចធ្វើបានដូច្នេះទៀត ជាមួយនឹងគោលនយោបាយត្រឹមត្រូវ”។
របាយការណ៍បច្ចុប្បន្នភាពនេះបានឱ្យដឹងថា ការបំផ្លាញឥតឈប់ឈរពីសំណាក់ការឆ្លងមេរោគកូវីដ១៩ និងពីសន្ទុះកម្រិតនៃការឆ្លងរបស់វា ទំនងជានឹងប៉ះពាល់ដល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើឱ្យវិសមភាពកាន់តែកើនឡើងថែមទៀត សម្រាប់រយៈពេលវែងឆ្ងាយទៅថ្ងៃមុខ។ ការអូសបន្លាយស្ថានភាពបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មខាតបង់ធនធានអរូបិយមានតម្លៃរបស់ខ្លួន ហើយក្រុមហ៊ុនដែលអាចឆ្លងផុតស្ថានភាពនេះ ក៏កំពុងតែផ្អាកការវិនិយោគរបស់ខ្លួនមួយរយៈសិនដែរ។ ក្រុមហ៊ុនតូចៗបានរងនូវការប៉ះទង្គិចខ្លាំងជាងគេ។ ថ្វីដ្បិតតែក្រុមហ៊ុនទាំងអស់សុទ្ធតែជួបការលំបាក ក្រុមហ៊ុនធំៗមិនសូវជាកាត់បន្ថយបរិមាណនៃការលក់ទេ ហើយក៏ទំនងជានឹងមានភាពងាយស្រួលជាងក្នុងការចាប់យកបច្ចេកវិទ្យាទំនើបមកប្រើ និងក្នុងការទទួលបានការឧបត្ថម្ភគាំពារពីរដ្ឋាភិបាលផងដែរ។
ស្របពេលគ្នានេះ គ្រួសារទាំងអស់សុទ្ធតែរងការលំបាក ប៉ុន្តែមិនលំបាកខ្លាំងដូចអ្នកក្រីក្រទេដែលងាយនឹងបាត់បង់ចំណូល, ប្រឈមនឹងអសន្តិសុខស្បៀងកាន់តែខ្លាំង, មានកូនដែលលែងសូវបានរៀនសូត្រ ហើយរងសម្ពាធត្រូវលក់ទ្រព្យសម្បត្តិដើម្បីដោះទ័ល។ ជាលទ្ធផល កុមារកាន់តែច្រើននឹងប្រឈមជាមួយជំងឺក្រិស, មូលធនមនុស្សនឹងបាត់បង់ ហើយធនធានផលិតកម្មក៏នឹងត្រូវខាតបង់ដែរ ដែលកត្តាទាំងអស់នេះនឹងជះឥទ្ធិកាន់តែមិនល្អទៅលើលទ្ធភាពរកចំណូលរបស់គ្រួសារ។ វិសមភាពកាន់តែធំឡើងរវាងក្រុមហ៊ុនក៏នឹងបណ្តាលឱ្យមានវិសមភាពកាន់តែធំដែរនៅក្នុងចំណោមកម្មករ។
លោក អាឌីត្យា ម៉ាត់ទូ (Aaditya Mattoo) សេដ្ឋវិទូជាន់ខ្ពស់សម្រាប់តំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វ៊ិក មានប្រសាសន៍ថា៖ “ការចាក់វ៉ាក់សាំងឱ្យបានកាន់តែលឿន និងការធ្វើតេស្តដើម្បីគ្រប់គ្រងការឆ្លងវីរុសកូវីដ១៩ អាចស្តារសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចនៅតាមប្រទេសដែលកំពុងជួបការលំបាកឱ្យរើបឡើងវិញក្នុងអំឡុងពេលប្រាំមួយខែដំបូងនៃឆ្នាំ២០២២ និងរុញសេដ្ឋកិច្ចនៅតាមប្រទេសទាំងនោះឱ្យមានអត្រាកំណើនទ្វេដងនៅក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់។” លោកបន្ថែមទៀតថា៖ “យ៉ាងណាក្តីសម្រាប់រយៈពេលវែងឆ្ងាយ មានតែការកែទម្រង់ស៊ីជម្រៅទេដែលអាចបញ្ចៀសបាននូវភាពយឺតយ៉ាវនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និង ការកើនឡើងនៃវិសមភាពនេះ ដែលជាកត្តាធំពីរបង្កភាពក្រីក្រកាន់តែធំដែលតំបន់នេះមិនដែលប្រទះនៅក្នុងសតវត្សរ៍នេះ។”
របាយការណ៍នេះបានប៉ាន់ស្មានថា ប្រទេសភាគច្រើននៅក្នុងតំបន់នេះ រាប់ទាំងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី និងហ្វ៊ីលីពីន អាចសម្រេច ការចាក់វ៉ាក់សាំងបាន ៦០%នៃចំនួនប្រជាជនរៀងៗខ្លួនក្នុងអំឡុងពេលប្រាំមួយខែដំបូងនៃឆ្នាំ២០២២។ ថ្វីបើការចាក់វ៉ាក់សាំងបានកម្រិតនោះនឹងមិនកំចាត់ការឆ្លងវីរុសកូវីដក៏ដោយ ក៏វាពិតជានឹងកាត់បន្ថយការស្លាប់បានច្រើន និងជួយឱ្យសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចចាប់ផ្តើមកម្រើកឡើងវិញ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ របាយការណ៍បានសង្កត់ធ្ងន់ថា តំបន់ទាំងមូលចាំបាច់ត្រូវប្រឹងប្រែងឱ្យខ្លាំងមែនទែនក្នុងការរកដំណោះស្រាយបញ្ហានៅលើសមរភូមិចំនួនបួន គឺ បញ្ហាភាពអល់អែកចំពោះការចាក់វ៉ាក់សាំង និងកម្រិតនៃសមត្ថភាពបែងចែកវ៉ាក់សាំងដើម្បីបង្កើនវិសាលភាពគ្របដណ្តប់នៃការចាក់វ៉ាក់សាំង; ពង្រីកការធ្វើតេស្ត តាមដានប្រភពឆ្លង និងការអនុវត្តវិធានការចត្តាឡីស័កដើម្បីគ្រប់គ្រងការឆ្លងវីរុស; បង្កើនការផលិតវ៉ាក់សាំងនៅក្នុងតំបន់ដើម្បីឈានទៅកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកលើការនាំចូលពីក្រៅ; និងការពង្រឹងប្រព័ន្ធសុខាភិបាលសម្រាប់លៃលកទប់ទល់ជាមួយជំងឺដែលមានវត្តមានរ៉ាំរ៉ៃទៅថ្ងៃមុខ។ ជំនួយអន្តរជាតិនៅតែជាការចាំបាច់សម្រាប់គាំទ្រដល់កិច្ចខិតខំថ្នាក់ជាតិនៃប្រទេសនីមួយៗនៅក្នុងករណីទាំងនេះ ជាពិសេសនៅតាមប្រទេសដែលប្រព័ន្ធសុខាភិបាលនៅមានសមត្ថភាពខ្សោយ។
ទៅហួសពីការងារទប់ស្កាត់គ្រប់គ្រងជំងឺកូវីដ១៩ អ្វីដែលចាំបាច់ដែរនោះគឺត្រូវមានយុទ្ធសាស្ត្រពហុវិស័យមួយសម្រាប់ជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងធានាឱ្យបានថាកំណើននោះមានភាពបរិយាបន្ន។ របាយការណ៍នេះបានស្នើថា ការផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកវិទ្យាឱ្យបានឆាប់រហ័សនៅក្នុងវិបត្តិនេះអាចមានប្រយោជន៍ជួយជំរុញផលិតភាព, ធ្វើប្រជាធិបតេយូបនីយកម្មនៃការអប់រំ និងធ្វើបរិវត្តកម្មស្ថាប័នរបស់រដ្ឋ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ចាំបាច់ត្រូវតែមានការកែទម្រង់អមជាមួយ។ ការបំពាក់ជំនាញដល់ក្រុមហ៊ុនឱ្យចេះប្រើបច្ចេកវិទ្យានៅតាមធុរកិច្ចរបស់ខ្លួនត្រូវមានអមជាមួយដោយភាពបើកចំហសម្រាប់ការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម និងការវិនិយោគ និងអមដោយការរៀបចំគោលនយោបាយនានាដែលលើកទឹកចិត្តក្រុមហ៊ុនឱ្យចាប់យកបច្ចេកវិទ្យាថ្មីមកប្រើ។
ការអនុវត្តវិធានការកែទម្រង់ដែលបានអូសបន្លាយពេលយ៉ាងយូរក្នុងវិស័យអប់រំ ដើម្បីលើកកម្ពស់គុណភាពបង្រៀន និងកម្មវិធីសិក្សាដែលអាចបង្កើនលទ្ធភាពបានកាន់តែទូលំទូលាយសម្រាប់ទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ពីបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ។
